Wszystko tkwi w dzieciństwie

Psychologia mówi, że złość w sytuacji konfrontacji z lękiem, który wywołuje w nas krytyka, jest konsekwencją strachu przed odrzuceniem. Jeśli jako dzieci za popełnienie błędu byłyśmy karane odebraniem uwagi albo krzykiem, to teraz pojedynczy błąd będziemy odbierały jako opinię, która dotyczy tego, że w całości jesteśmy do kitu. Trudno będzie nam tym samym oddzielić pojedyncze zachowanie od całego zbioru cech nas określających. Dlatego dla swojego bezpieczeństwa będziemy zacierać błędy, wypierać je albo stawać na głowie, żeby je zrównoważyć sukcesami.

Jak podejść do krytyki?

Na krytykę reagujemy zazwyczaj bardzo emocjonalnie, to dlatego, że dotyka naszych przekonań i obszarów, które mogą boleć nas najbardziej. Wiemy o tym, że nie jesteśmy idealne, a jednak mimo to zakładamy, że nie popełniamy błędów. Na dodatek potrzebujemy akceptacji ze strony innych. Dlatego staramy się nie odstawać, wpasować w schemat grupy. Wierzymy, że to pozwoli nam uciec od krytyki, ale prędzej czy później przekonamy się, że to nieprawda. Dlatego istotne jest to, żebyśmy nauczyły się radzić sobie z krytyką w sposób zdrowy. Niech stanie się ona dla nas przyczynkiem do rozwoju, zamiast nas krzywdzić. Po pierwsze, zachowajmy spokój, gdy ktoś nas krytykuje. Następnie na chłodno oceńmy, czy krytyka, która nas dotyczy, jest merytoryczna. Nie zakładajmy od razu, że druga osoba chce nam zrobić krzywdę, ale też weźmy pod uwagę, że czasami ktoś rzeczywiście może nas chcieć wyprowadzić z równowagi. Dlatego nie reagujmy emocjonalnie, zachowajmy spokój i zastanówmy się nad tym, czy w słowach krytyki jest nieco prawdy. Warto mieć również świadomość, że w przypadku niskiej samooceny krytyka dotknie nas głębiej. Dlatego myślmy o sobie życzliwie, jak o człowieku, który popełnia błędy i ma do nich prawo. Warto też ustalić, które obszary nie podlegają krytyce, jak gust czy wyznawanie wartości. To sprawy indywidualne i za ich ocenę możemy podziękować. Przede wszystkim też zwróćmy uwagę na to, od kogo dostajemy krytykę. Odróżnijmy uwagi pozytywne od negatywnych. Jeśli ktoś jest arogancki i słynie z krytyki, to może nie warto zastanawiać się nad jego słowami? Przede wszystkim jednak, bez względu na podjętą decyzję nie zawieszajmy się za długo na krytycznych uwagach. Wysłuchajmy uwagi, następnie zdystansujmy się, odczekajmy, aż emocje miną i potraktujmy to, co usłyszałyśmy, jako wskazówkę do pracy nad sobą.

Pracujmy też nad szacunkiem i akceptacją samych siebie. Nie opierajmy poczucia własnej wartości na zewnętrznych sukcesach, bo będziemy ich więźniami. Powinnyśmy dojść do takiego poziomu, gdzie szanujemy i akceptujemy siebie bez względu na wszystko.