Coraz częściej wkrada się w nasze łaski, coraz bardziej zaczyna być traktowana poważnie. Felinoterapia – forma terapii kontaktowej, w której kot stanowi łącznika pomiędzy chorym a terapeutą i przełamuje wszelkie ograniczenia. Etymologicznie to hybryda dwóch słów pochodzących z języka greckiego: felis (kot) oraz therapeia (opieka, leczenie). Zwana koto-terapią jest jedną z form zooterapii, wykorzystującej zwierzęta do kontaktów z chorymi. Służy zarówno dzieciom z wszelakimi zaburzeniami psychofizycznymi, jak i osobom w podeszłym wieku.

Dzięki zwierzęciu osoba pomagająca może dotrzeć do podopiecznego – zyskuje jego zaufanie i zwiększa otwartość. Felinoterapia sprawdza się szczególnie przy wszelkich niepełnosprawnościach, np. u dzieci z zespołem Aspergera, Downa, ADHD, czy autystycznych. Kontakt z kotem rozwija także emocje, uczy empatii, redukuje lęki, a także pomaga przy zwalczaniu nieśmiałości.

Charakter terapii dopasowywany jest indywidualnie do pacjenta i jego dysfunkcji. Z reguły nieodłącznym elementem jest głaskanie futrzaka, jego pielęgnacja, karmienie i bawienie się z nim. Wszystkie te czynności (jakże przyjemne) poprawiają ruchomość stawów, dlatego są wskazane dla osób z reumatyzmem.