Agata Komorowska w swojej książce mierzy się ze swoim największym wrogiem i potworem, „przyjaciółką”, która długo nie opuszczała czterech ścian jej domu. Czuwała, troszczyła się, była przy niej w dzień i w nocy, dawała przyzwolenie na niewychodzenie spod kołdry… Depresja – zakamuflowana kreatura, która podstępnie kradnie radość życia. 

„Chcesz umrzeć? No już, bierz się do dzieła. Twoje życie, Twój wybór, Twoja śmierć. W sumie, to przecież już nie żyjesz. Bo co to za życie bez marzeń, bez miłości i bez żadnej nadziei na zmianę. Możesz żyć, ale nie musisz. Przecież nic nie musisz, ale wszystko możesz. Możesz wymalować swoje życie na nowo, możesz zachwycić się życiem i tą niezwykłą istotą, którą jesteś. Możesz przeczytać tę książkę, pomalować i pokreślić, przemyśleć, cisnąć w złości, zalać fontanną łez i zastosować metody, które w niej opisuję, a które sprawiły, że ja sama narodziłam się na nowo.” – Agata Komorowska

Nie chodzi o to, by każdego dnia zapisywać kolejną kartkę w księdze życiowych skarg i zażaleń – nie ma instytucji, która rozpatrywałaby takie reklamacje. Co jednak zrobić, kiedy świat jawi się już tylko w czarno-szarej palecie barw? Do kogo się zwrócić, kiedy coraz silniej i dotkliwiej uchodzi z nas życie? W którym momencie udać się po pomoc? Czy z depresją można wygrać na dobre? Czy należy próbować ją pokonać, czy też spróbować czegoś zupełnie innego?

„Bez względu na to, czy siedzisz w czarnej dziurze po uszy, czy dopiero czujesz, że coś cię do niej wciąga, że coś jest nie tak, że tracisz grunt pod nogami, że nie tak miało być, że „Co, do cholery, się z tobą dzieje, bo przecież powinnaś być zadowolona, a nie jesteś?” – tę książkę napisałam dla Ciebie.”

„Depresjologia” nie jest kolejnym poradnikiem ze zbiorem złotych rad i „niezawodnych” sposobów na pozbycie się chandry. Depresja to nie chandra. Depresja to choroba, która potrafi skutecznie odebrać chęć życia. Agata Komorowska w swojej książce opisuje historię zmagania się z chorobą - nie walki, nie wojny, bo jak sama pisze, z depresją nie należy walczyć, można ją za to przechytrzyć, nie skupiając się na niej, a na tym, co dla nas najważniejsze.

„Zamiast tracić energię na zmaganie się z własnymi słabościami, niedoskonałością dziecka czy depresją, wystarczy skupić się na tym, co dobre, co naprawdę ważne, kim naprawdę jesteś i czego naprawdę chcesz. Wystarczy pokochać, nie pokonać, bo pokonać się nie da i bez względu na to, jakich metod użyjesz, przegrasz. Jeśli wybaczysz i pokochasz, jeśli zaakceptujesz, jeśli się zachwycisz, jeśli przejdziesz przez to maleńkimi krokami, to cała walka i całe zło znikną, a w twoim życiu samo zacznie pojawiać się to, czego pragniesz. Poczujesz spokój i harmonię bez wysiłku, bez bólu, bez poświęceń. Nie wierzysz? Spróbuj, co ci szkodzi. Mnie się udało.”