Teoria przywiązania
John Bowlby to żyjący w latach 1907-1990 brytyjski lekarz i psychoanalityk, który znany jest m.in. z utworzenia teorii przywiązania (ang. attachment theory). Teoria ta zakłada, że więź wytworzona pomiędzy dzieckiem a opiekunem wpływa na dalszy rozwój psychiczny i funkcjonowanie w społeczeństwie.
W późniejszych latach teoria Bowlby'ego została rozwinięta i dodano do niej kilka rodzajów zachowań, czyli style przywiązania.
Wg psychologów wyróżniamy:
- styl bezpieczny – dziecko w towarzystwie matki czuje się bezpiecznie i jest spokojne, ufa jej, tęsknotę za nią okazuje płaczem
- styl nerwowo-ambiwalentny – jest to zachowanie, które przejawia się tym, że dziecko odczuwa silny lęk przed odejściem matki, jednak po jej powrocie, równocześnie reaguje gniewnie i chce bliskiego kontaktu z nią
- styl unikający – dziecko nie reaguje na odejście matki ani na jej powrót, co może wynikać z poczucia odrzucenia.
Wspólnie spędzony czas nie jest bez znaczenia
Aktualnie psycholodzy nie pozostawiają wątpliwości, że jakość spędzanego z dzieckiem czasu ma ogromne znaczenie. Okazuje się, że samo zapewnienie maluchowi pożywienia i pielęgnowanie go nie wystarcza. Należy też odpowiadać na potrzeby emocjonalne pociechy. Umiejętność odczytania potrzeb dziecka jest tu kluczowa. Należy jednak pamiętać, że maluch tak samo, jak dorosły, jednego dnia będzie potrzebował więcej uwagi i bliskości, a drugiego dnia mniej.
W poznawaniu potrzeb dziecka pomaga metoda Porozumienia Bez Przemocy (ang. NonViolent Communication – NVC). Jest ona oparta na empatii i zakłada powstrzymywanie się od osądów. Pomaga także w nauce samodzielnej analizy potrzeb, wyrażania próśb i interpretacji uczuć.
Coraz częściej można spotkać żłobki i przedszkola, które opierają swoją pracę z dziećmi na Porozumieniu Bez Przemocy. Do takich placówek należą żłobki BeBaby w Krakowie. Praktykowanie NVC sprawia, że maluchy od najmłodszych lat mają okazję uczyć się panowania nad własnymi emocjami.
