Kochaj

Dziecko świadome własnych atutów chętniej podejmuje aktywności, udziela się i podejmuje wyzwania. Wolniej też się zniechęca. Bezwarunkowa miłość to najlepsza podstawa. Dlatego kochajmy je bez względu na to, jakie jest, czy co zrobiło. Nie oznacza to oczywiście, że mamy zaniechać krytyki, jeśli nasze dziecko zachowa się w sposób niewłaściwy. Dziecko nie powinno mieć jednak wrażenia, że musi zasłużyć na naszą miłość. Odpowiednio sformułowane pouczenie wskaże mu obszary, nad którymi powinno popracować, a jednocześnie wzmocni jego szacunek do siebie. Dlatego gańmy za zachowanie i wystrzegajmy się poniżania.

Chwal

Kto z nas czuje się dobrze, gdy jest krytykowany? Nikt. Dlatego zwracaj uwagę, nie tylko na to, co złe, ale i dobre. Wspieraj zachowania dziecka, które są właściwe. Jednocześnie zachowajmy zdrową granicę, aby nie wychować małego egoisty. Chwalenie jest ważne, ale róbmy to rozsądnie, dziecko nie powinno sądzić, że jest idealne. Dlatego doceniajmy i nagradzajmy, kiedy faktycznie zasłużyło i zachęcajmy do dalszego działania.

Oczekuj

Miejmy oczekiwania wobec dziecka, ale nie przesadźmy z nimi. Zachowajmy zdrową granicę. Każde dziecko ma inne zdolności, dlatego nie zawsze porównywanie jego wyników z innymi przyniesie zamierzony skutek. Lepiej zmotywować go do lepszego działania, niż porównywać. Efekty przyniesie dodanie otuchy i uświadomienie mu, że jest w stanie osiągnąć zamierzony cel. Wspierajmy też dziecko wtedy, gdy czuje się zniechęcone. Niech wierzy w swoje możliwości. Bądźmy tolerancyjne na jego błędy i nie denerwujmy się, jeśli coś mu nie wychodzi. Źle wykonało powierzone mu zadanie? To nic. Wytłumaczmy mu błąd pokażmy, w jaki sposób powinno zrobić to następnym razem. Uczmy go też, że ważna jest cierpliwość.

Jeśli będziemy wspierać nasze dziecko, wypracujemy z nim silne poczucie własnej wartości, które pozwoli mu łatwiej wejść w dorosłe życie. Dzięki czemu będzie bardziej szczęśliwe.