Woman Magazine: Zapytam przewrotnie… programistka, czyli informatyczka?

Zdecydowanie programistka. Zresztą właśnie tego tematu dotyczy jeden z najczęściej czytanych i komentowanych postów na moim blogu: https://programmer-girl.com/2017/03/14/programista-czy-informatyk. Moją pasją i pracą jest pisanie kodu, wymyślanie algorytmów i tworzenie programów.

Skąd wziął się pomysł, żeby realizować się zawodowo w wydawałoby się raczej „męskim” zawodzie? Od zawsze myślała Pani o programowaniu czy raczej to był impuls, a może efekt pewnego rodzaju kalkulacji?

Będąc dzieckiem nigdy nie marzyłam o tym, aby zostać programistką. Najpierw chciałam uczyć matematyki (tak, jak moja Mama). Później chciałam pracować w białym fartuchu w laboratorium. Jednakże po kilku praktykach w trakcie studiów (był to kierunek Bioinformatyka) zorientowałam się, że praca w laboratorium jest dla mnie nużąca. Wtedy właśnie pomyślałam, że programowanie jest ciekawe, pozwala się ciągle rozwijać i że satysfakcja z dobrze działającego programu umie przyćmić wszystkie chwile zwątpienia zdarzającego się w trakcie jego tworzenia.

Czy programowanie wypełnia całe Pani życie? Podejrzewam, że tak silnie angażującą intelektualnie pracę trzeba jakoś „odreagować”…

To prawda, są czasami dni, gdy wracając do domu jestem intelektualnie zmęczona. Często łączy się to z niechęcią do siadania do komputera. Dlatego pomagają mi zajęcia fizyczne (fitness, tenis stołowy, taniec), odcinek serialu lub gry planszowe. Te ostatnie również angażują umysł, ale w zupełnie inny sposób, niż praca. Można więc przy nich odpocząć. 

Choć to się zmienia, jednak ciągle w zawodzie programisty raczej dominują mężczyźni. Jak myśli Pani, dlaczego?

Tak naprawdę, to nie wiem. Wiem, że dla mnie kiedyś programista był specem od komputerów oraz wyższej matematyki. Nie wierzyłam w to, że ja też mogę zostać programistką. Myślałam, że to zawód "dla wybranych". A gdy już nią zostałam, to okazało się, że to wcale nie jest takie niedostępne. Oczywiście, wymaga sporo pracy, cierpliwości, pewnych predyspozycji — ale jest to jak najbardziej osiągalne, bez względu na płeć. Dlatego bardzo się cieszę, gdy na konferencji czy meetupie spotykam kolejną nową programistkę — zwykle staram się zamienić z nią kilka słów. Dodatkowo wydaje mi się, że kobiety wnoszą w ten programistyczny świat zupełnie inny wachlarz cech, dzięki czemu staje się on bardziej różnorodny i ciekawy.

Co trzeba zrobić by zostać programistką? Gdzie się uczyć i od kogo? Jakie trzeba mieć predyspozycje, żeby się w tym zawodzie odnaleźć i realizować?

Poświęcić wiele godzin na naukę i siedzenie przed komputerem. Materiałów do nauki jest mnóstwo — artykuły, książki, kursy. Od kogo: czasami wystarczy znajomy "mentor", który już działa w zawodzie programisty i nas pokieruje. Czasami nie ma się takiego prywatnego mentora i trzeba sobie radzić samemu.

Na pewno trzeba się ciągle rozwijać. Bardzo podoba mi się ta część, bo nie lubię stać w miejscu, szybko się nudzę. Co rusz okazuje się, że wyszedł jakiś nowy framework. Albo że ktoś wymyślił fajne rozwiązanie, które można zastosować gdzieś indziej. W tej branży nigdy nie jest nudno. Co do predyspozycji: cierpliwość, analityczne i logiczne myślenie, kreatywność, determinacja i chęć rozwoju.

Jest Pani nie tylko programistką – programistką, ale i programistką – blogerką. Prowadzi Pani bloga: https://programmer-girl.com. Jaki jest cel jego powstania i prowadzenia?

Założyłam blog w 2017 roku na potrzeby konkursu blogowo-programistycznego "Daj Się Poznać" zorganizowanego przez Maćka Aniserowicza. Chciałam udowodnić sobie, że umiem systematycznie pracować, a także dzielić się wynikami pracy i swoją wiedzą na blogu. I tak też się stało, dotarłam do końca konkursu, a nawet zajęłam 5. miejsce z prawie 1000 uczestników!

Ale nawet po konkursie dalej systematycznie piszę na blogu. Lubię to — dzięki temu muszę usystematyzować swoją wiedzę zakresie danego tematu i potem to opisać. Korzystają na tym czytelnicy, ale też i ja. Blog to moja prywatna Wikipedia, do której mogę wracać.

Pani największy sukces do tej pory to…

Zależy, czy prywatny, czy zawodowy. Prywatnie — zostanie programistką. Studia przygotowały mnie w pewnym stopniu do tej roli. Aczkolwiek musiałam poświęcić wiele czasu i energii na dokształcenie siebie w zupełnie nowym języku programowania, którego się nie uczyłam wcześniej (C#). Ale postawiłam na swoim i już w trakcie studiów zaczęłam pracę jako programistka. Zawodowo — utworzenie projektu opensource DevAdventCalendar, czyli programistycznego kalendarza adwentowego online https://devadventcalendar.pl/. Kierowałam projektem przez cały czas jego trwania — od września, aż po luty. Nauczyłam się bardzo dużo np. tego, jak współpracować z ludźmi, prowadzić projekt opensource, kierować zespołem 8-osobowym czy zyskać sponsorów. Projekt przekroczył oczekiwania całego zespołu — przyciągnęliśmy ponad 1000 użytkowników i 5 sponsorów!

A największy apetyt ma Pani teraz na…

Scenę. Powoli wkraczam na scenę, żeby podzielić się swoją wiedzą i doświadczeniem z innymi. Prowadziłam m.in. prelekcje o rozwoju w IT, czystym kodzie, profesjonalnych programistach, czy  projekcie DevAdventCalendar. Po wakacjach szykuję kolejną prelekcję, dotyczącą prowadzenia projektu opensource. Aktualnie skupiam się na wrocławskim środowisku, aczkolwiek w przyszłości na pewno odwiedzę inne miasta.